boomkikker_hyla arborea_gijs damen

De Stierkikker

Verspreiding:
Herkenning:

Biotoop en levenswijze

Verspreiding


De stierkikker (Lithobates catesbeianus) is een Noord-Amerikaanse kikker van wie het oorspronkelijke verspreidingsgebied zich uitstrekt van Canada (Nova Scotia, New Brunswick, zuidelijk Quebec en zuidelijk Ontario) in het noorden tot centraal Florida en de Golf van Mexico in het zuiden en van de gehele oostkust westwaarts tot Wisconsin en door de grote plateau's tot het Rotsgebergte. Hij is momenteel ook geacclimatiseerd ten westen van de Rocky Mountains zoals in Californië en Colorado en verder noordwaarts tot Brits Colombië in Canada alsook in het noorden van Mexico. Hij werd ook geïntroduceerd in Cuba, Jamaica, Bermuda, Hispaniola, Puerto Rico, Hawaï, Japan en in China, meer bepaald in de provincies Taiwan en Yunnan.

In 1932 werd deze soort geïntroduceerd in Europa en is er in sommige landen goed ingeburgerd. In het Vlaamse Gewest zijn er zowel locaties bekend met solitaire waarnemingen(in Oost- en West-Vlaanderen)als regio's waar de soort in relatief groot aantal aanwezig is en zich voortplant, zoals in de vallei van de Grote Nete, tussen Meerhout en Olmen, in Arendonk, in de vallei van de Mark in Hoogstraten, in het noorden van Limburg en in het Groot-Broek in Sint-Agatha-Rode en mogelijks ook in de vallei van de Dommel in de provincie Limurg. Maar de kans is groot dat deze grote kikker nog in andere streken van Vlaanderen leeft en zich voortplant

Verspreidingskaart in België van 2010 tot vandaag (waarnemingen.be).

  naar top pagina

Herkenning

  naar top pagina

Biotoop en levenswijze

De stierkikker is sterk aan het water gebonden en verkiest vooral stilstaande, vegetatierijke, warme en ondiepe waters. De keuze voor dergelijke biotopen zal vermoedelijk nog meer geaccentueerd zijn in ons eerder koude West-Europa. Stierkikkers blijken vooral een voorkeur voor eerder grote waterpartijen zoals meren en vijvers te hebben maar worden toch vrij frequent in kleinere waters gesignaleerd en zelfs in traagstromende waters. De adulte mannetjes zijn zeer agressief en vormen geen paarkoren zoals de mannetjes van onze Europese groene kikkers dit doen, maar roepen solitair.

Het wijfje zet de eieren af in eiklompen en ieder legsel kan wel 10.000 tot 25.000 eieren bevatten. De eieren hebben een diameter van 1,2 tot 1,7 mm en de gelatine omhulsels 6,4 tot 10,4 mm. De bovenzijde van de eieren is zwartbruin, de onderzijde bleek. De eiklompen drijven onder vorm van witte, schuimende massa's op het wateroppervlak maar zakken ongeveer na 20 minuten naar de bodem.

De larven worden zeer groot. Ze kunnen een lengte van 16 cm bereiken en onderscheiden zich door die opmerkelijke grootte van de larven van inheemse groene kikkers hoewel larven van Europese meerkikkers ook vrij groot worden

  naar top pagina


Voor alle info of folders: info@hylawerkgroep.be - Cookies beleid Hylawerkgroep.be

Laatste aanpassing: 24-07-2019 10:36:57